monumenta.ch > Hildegardis Abbatissa > sectio 63 > sectio > sectio 66 > sectio 49 > bnfGrec107.807 > Psalmi, 47 > sectio 9 > sectio 25 > csg75.52 > sectio 2 > csg48.237 > sectio 12 > sectio 89 > hlw17.271 > csg235.219 > sectio 6 > sectio 45 > sectio 26 > sectio 40 > sectio 126 > sectio 41 > sectio 40 > sectio 25 > sectio 26 > sectio 13 > bsbClm6224.226 > csg237.286 > sectio 68 > sectio 17 > sectio 4 > sectio 65 > sectio 49 > sectio > bnf5840.33 > sectio 41 > sectio 18 > sectio 8 > in Ezechielem > bnf7587.110 > bavPal.lat.823.117 > sectio 1 > sectio 5 > sectio 13 > sectio 2 > sectio 9 > uwbM.p.th.f.68.206 > sectio 16 > sectio 13 > sectio 4 > salCod.Sal.X,16.396 > sectio 16 > Hildebertus Cenomanensis, Sermones, p2, 71 > sectio 19 > sectio 37 > sectio 54 > Numeri, 11 > bmv343.169 > csg232.244 > sectio 17 > 40 > sectio 12 > sectio 58 > sectio 74 > sectio 20 > sectio 11 > sectio 2 > csg48.368 > 140 > sectio 12 > sectio 3

Wortauswahl für das Suchen

Melden Sie einen Fehler in dieser Sectio
Lactantius, Divinae Institutiones, 4, 7, 3
Ἔστι τις, ὦ τέκνον, ἀπόῤῥητος λόγος σοφίας, ὅσιος περὶ τοῦ μόνου κυρίου πάντων, καὶ προεννοουμένου Θεοῦ, ὃν εἰπεῖν ὑπὲρ ἄνθρωπόν ἐστι. Sed quamvis nomen eius, quod ei a principio pater summus imposuit, nullus alius praeter ipsum sciat, habet tamen et inter Angelos aliud vocabulum, et inter homines aliud. Iesus quippe inter homines nominatur: nam Christus non proprium nomen est, sed nuncupatio potestatis et regni; sic enim Iudaei reges suos appellabant. Sed exponenda huius nominis ratio est propter ignorantium errorem, qui eum immutata littera Chrestum solent dicere. Erat Iudaeis ante praeceptum, ut sacrum conficerent unguentum, quo perungi possent ii, qui vocabantur ad sacerdotium, vel ad regnum. Et sicut nunc Romanis indumentum purpurae insigne est regiae dignitatis assumptae: sic illis unctio sacri unguenti nomen ac potestatem regiam conferebat. Verum, quoniam Graeci veteres χρίεσθαι dicebant ungi, quod nunc ἀλείφεσθαι, sicut indicat Homericus versus ille: Αὐτοὺς δὲ δμωαί λοῦσαν, καὶ χρῖσαν ἐλαίω; ob hanc rationem nos eum Christum nuncupamus, id est, unctum, qui hebraice Messias dicitur. Unde in quibusdam graecis scripturis, quae male de Hebraicis interpretatae sunt, ἠλειμμένος scriptum invenitur, ἀπὸ τοῦ ἀλείφεσθαι. Sed tamen utrolibet nomine rex significatur: non quod ille regnum hoc terrenum fuerit adeptus, cuius capiendi nondum tempus advenit; sed quod coeleste ac sempiternum, de quo disseremus in ultimo libro. Nunc vero de prima eius nativitate dicamus.